Facing Diversity: Intercultural Classroom Management
Η κινητικότητα πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη της Ισπανίας και συμμετείχαμε οι εκπαιδευτικοί : Γεωργοπούλου Αφροδίτη καθηγήτρια Φιλόλογος και Μαργέλη Ιωάννα καθηγήτρια Φιλόλογος .
Παρακολουθήσαμε επιμορφωτικό σεμινάριο διάρκειας τριάντα ωρών (30), διοργανωμένο από το φορέα Europass Teacher Academy από 3/10/2022 ΄έως 8/10/2022.
Η ομάδα μας είχε ως Teacher Trainer τον Jose Antonio Torralba και αποτελούνταν από συνολικά οκτώ (08) εκπαιδευόμενους από Ιταλία, Κροατία, Γερμανία και Ελλάδα.
Την πρώτη μέρα του σεμιναρίου κάθε μέλος ομάδας παρουσίασε τον εαυτό του, τις επαγγελματικές του ανάγκες και τις προσδοκίες του από το επιμορφωτικό σεμινάριο και τις προσδοκώμενες αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας του μέσα στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Στη συνέχεια έγινε παρουσίαση των σχολείων κάθε χώρας και των πρακτικών συμπερίληψης που εφαρμόζουν.
Τη δεύτερη μέρα όλα τα μέλη της ομάδας συναντηθήκαμε και μαζί με τον εκπαιδευτή μας περιηγηθήκαμε στις γειτονιές της Βαρκελώνης όπου είναι εγκατεστημένοι πολλοί μετανάστες , πρόσφυγες . Ο εκπαιδευτής μας έδειξε ένα παιδαγωγικό εργαλείο, το journey stick. Κάθε μέλος της ομάδας παρουσίασε τον εαυτό του, την προσωπικότητά του , τα ενδιαφέροντά του αξιοποιώντας υλικά από τη φύση (πετρούλες, φτερά, ξεραμένα φύλλα, ξυλαράκια). Τα υλικά αυτά έδεσε κάθε μέλος της ομάδας σε ένα ξερό κλαδί και μετά παρουσίασε στην ομάδα τον εαυτό του. Ο εκπαιδευτής μας μάς συνέστησε να ακολουθούμε παρόμοιες πρακτικές συμπερίληψης: επίσκεψη σε περιοχές που ζουν μετανάστες ,πρόσφυγες και να επιχειρούμε να γνωρίζουμε τους μαθητές και μαθήτριες μας προτρέποντάς τους να παρουσιάζουν τον εαυτό τους και την προσωπικότητά τους με το journey stick.
Την Τρίτη ημέρα ο εκπαιδευτής μας μάς έδειξε έναν ακόμη τρόπο πρακτικής συμπερίληψης .Μας ζήτησε να γράψουμε σε πέντε (5) χαρτάκια ο καθένας ποιες επιρροές μάς επηρέασαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας στην παιδική ηλικία. Έγραψε κάθε μέλος της ομάδας τις επιρροές και μετά αυτά τα χαρτάκια τα κολλήσαμε στο τοίχο σε τυχαίες θέσεις . Ο εκπαιδευτής στη συνέχεια μας προέτρεψε να τα κατηγοριοποιήσουμε με βάσει το πλήθος των περισσότερων δηλώσεων ανά επιρροή. Η κατηγοριοποίηση αφορούσε την οικογένεια, τις αξίες, τις σπουδές. Με την πρακτική αυτή αναπτύσσεται η παραγωγική επικοινωνία και τα μέλη μιας ομάδας μπορούν να γνωριστούν πιο ουσιαστικά και να διαπιστώσουν ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτή η πρακτική αναζήτησης των κοινών στοιχείων διευκολύνει την επικοινωνία, καθώς είναι πιο εύκολο κάθε μέλος της ομάδας να εξωτερικεύσει και να εκφράσει κάτι για τον εαυτό του πιο αυθόρμητα από το να τον ρωτάει κάποιος για τη ζωή ή τα ενδιαφέροντά του.
Την τέταρτη μέρα έγινε αποσαφήνιση των όρων σχετικά με τα μοντέλα προσέγγισης μαθητών και μαθητριών που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και συνυπάρχουν μέσα σε ένα σχολείο. Η αποσαφήνιση των όρων έγινε με οπτική απεικόνιση και αφορούσε τους όρους:
exclusion=αποκλεισμός, integration= ενσωμάτωση, segregation= διαχωρισμός, inclusive=συμπερίληψη.
Από συζήτηση με τα εκπαιδευόμενα μέλη αποφανθήκαμε ότι το πιο ωφέλιμο μοντέλο είναι το μοντέλο της συμπερίληψης.
Την Πέμπτη ημέρα ο εκπαιδευτής μας χώρισε σε ομάδες.
1η ομάδα: δύο Ιταλοί και μία Κροάτισσα.
2η ομάδα: μία Κροάτισσα και ένας Ιταλός
3η ομάδα: δύο Ελληνίδες και ένας Γερμανός.
Έδωσε σε κάθε ομάδα 25 λεπτά μακαρόνια, σελοτειπ, πλαστελίνη.
Κάθε ομάδα καλείται να κατασκευάσει με αυτά τα υλικά σε 20 λεπτά ένα οικοδόμημα όσο το δυνατόν πιο ψηλό και σταθερό που να στέκεται μόνο του. Αυτό που ζητήθηκε δεν ήταν εύκολο να γίνει . Κατά τη διάρκεια της άσκησης ο εκπαιδευτής μας βιντεοσκοπούσε ως εξωτερικός παρατηρητής τις αντιδράσεις των μελών . Μετά το πέρας της άσκησης μας μίλησε για τις διάφορες συμπεριφορές που παρατήρησε. Στην 1η ομάδα παρατήρησε τον ανταγωνισμό μεταξύ των μελών, στη 2η τη φιλοδοξία , στην 3η την ανάληψη ηγετικής συμπεριφοράς και σε όλες τη συνεργατικότητα για την επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Η πρακτική αυτή ως εφαρμογή καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και ειδικά αποτυπώνει την αγωνία των εξεταζόμενων, όταν πρέπει να απαντήσουν σε συγκεκριμένο χρόνο, χωρίς να έχουν πάντα το απαραίτητο γνωστικό υπόβαθρο για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας άσκησης. Η δεύτερη ευκαιρία ζητήθηκε ως αίτημα λίγο πριν από την εκπνοή του καθορισμένου χρόνου και δεν δόθηκε από την αρχή, διότι, όπως μας επεσήμανε ο εκπαιδευτής μας, αν δινόταν ως δυνατότητα από την αρχή, θα καταστρεφόταν η φυσικότητα της προσπάθειας.
Την πέμπτη μέρα έγινε ανατροφοδότηση και συζήτηση με θέματα : Τι μάθαμε σε αυτή την εκπαίδευση με εκπαιδευτικούς από άλλες χώρες;
Τι θα εφαρμόζαμε από αυτά που μάθαμε στην εκπαίδευσή μας επιστρέφοντας στα σχολεία μας;
